Δυναμικές Γυναίκες Νο2

Χθες έγραψα για γυναίκες πρότυπα που έκανα κάτι το διαφορετικό και ξεχώρισαν για αυτό. Δεν συμπερίλαβα καθημερινές γυναίκες που αγωνίζονται όπως μου επισήμανε η Rain Tears. Έχει απόλυτο δίκιο έχω αρκετές γυναίκες τέτοιες στο νου μου και θα γράψω για αυτές σήμερα

Ο κάλος ο καπετάνιος στην φουρτούνα φαίνετε και αυτή η γυναικά ήταν καλή καπετάνισσα στη φουρτουνιασμένη ζωή της . Ορφάνεψε στα 5 της, στα 13 την έκλεψε ο άντρας της από το πάππου της για να τον εκδικηθεί . Στα 15 έφερε στο κόσμο το πρώτο της παιδί. Ο άντρας της ήταν πολύ κάλος , το μισός του έγινε αγάπη και τη φρόντιζε πολύ καλά την μικρούλα του, μιας και την πέρναγε 16 χρόνια. Στα 23 έμεινε χήρα με 4 παιδιά, μιας και οι αντάρτες τoν εκτέλεσαν με το πιο άνανδρο και απάνθρωπο τρόπο για το τίποτα .(μεγάλη ιστορία) Έκανε τα πάντα να ζήσει τα παιδία της και φαντάζομαι πολλοί την εκμεταλλευτήκαν . Τελικά έφυγε μετανάστης και πήρε τα παιδιά της μαζί αργότερα, κατάφερε να τα σπούδασε . Ο θάνατος βεβαία ξαναχτύπησε την πόρτα της, δύο φόρες σε ένα χρόνο, χάνοντας δύο παιδιά πριν γίνουν σαράντα από την ανίατη ασθένεια . Όλοι γονάτισα από το γεγονός ,όχι αυτή ,δεν πτοήθηκε με τίποτα. .Είχε συνηθίσει την ζωή να την χτύπα αλύπητα . Μετά από αυτό η ζωή είναι ήρεμη, ταξιδεύει πηγαίνοντας στα παιδία και εγγόνια της που ζουν στο εξωτερικό και ας είναι πια 90. Είναι μια καπετάνισσα που το τέλος θα το δει όρθια στη πρύμη και όχι στο αμπάρι. Πήγαινα στο σπίτι της μικρή συχνά, με φίλευε καραμέλες και μου έλεγε της ιστορίες της .Της έλεγα πάντα… -θεια εσύ πρέπει να γράψεις βιβλίο την ζωή σου, είναι απίστευτη . Θύμωνε και έλεγε -όχι . Θα ήταν σίγουρα best seller , έχει έρωτες , πόλεμο , κατοχή , αντάρτες, φτωχιά , το γεγονός να είσαι γυναικά πανέμορφη με 4 παιδιά και χήρα. Και πολλούς αγώνες στην ξενιτιά .

Όταν θέλεις κάτι πολύ όλο το συμπάν συνωμότη για να γίνει λέει ο Paulo Coelho. Έτσι και η επόμενη κατάφερε αυτό που ήθελε γιατί αγωνιστικέ για αυτό . Ήταν ένα παιδί που γεννήθηκε από ένα Δον Ζουα γέρο στα 70 του και την 40χρονη νοσοκόμα του. Αυτός στα 70 είχε παντρευτεί 11 φόρες και εκείνη 1 και χώρισε. Εκείνος από τους γάμους είχε 17 παιδία και εκείνη 3. Όποτε η φίλη μου ήταν παρείσακτη. Όταν έγινε 16 έφυγε από το σπίτι χωρίς λεφτά και ξεκίνησε το αγώνα της να φτάσει στην ΝΥ. Τα κατάφερε . Της πρώτες μέρες κοιμόταν σε κάτι κούτες και έτρωγε από τα σκουπίδια ενός ιταλικού εστιατορίου .Κάτι παιδία από μια συμμορία την βρήκα και την μαχαίρωσα, έτσι βρέθηκε στο νοσοκομείο ως άπορη και άστεγη και με λίγες πιθανότητες να ζήσει. Εκεί γνωρίστηκε με ένα ηλικιωμένο γιατρό που μετά από την ανάρρωση της την πηρέ σπίτι του. Οπός όλοι στην ζωή ,δεν κάνουν κάτι από φιλευσπλαχνία αλλά πάντα θέλουν αντάλλαγμα έτσι της ζήτησε νοίκι το κορμί της και του το έδωσε. Έλεγε ότι του το έδωσε γιατί πρώτη φορά στη ζωή της ένιωθε ότι κάποιος την νοιάζονταν. Έτσι πήγε σε νυχτερινό, έπιασε μια δουλειά το πρωί για μαζέψει χρήματα και όταν αποφοίτησε πήγε στο πανεπιστήμιο που ήθελε . Έτσι γνωριστήκαμε . Ευχαρίστησε το φιλεύσπλαχνο κύριο και μετακόμισε σε ένα μικρό διαμέρισμα. Παρέα κάναμε μονό στο μάθημα και στα διαλειμματα. Δεν είχε καθόλου χρόνο, δούλευε δεν ξέρω και εγώ πόσες δουλείες . Πρόσεχε παιδία ,έβγαζε σκυλιά βόλτα , σε ένα σουπερ μάρκετ , σε ένα κορνιζάδικο και έπαιρνε και δουλειά στο σπίτι . Ποτέ διάβαζε απορώ . Πραγματικά με έκανε να νιώθω άδικη που γκρίνιαζα ότι με βασάνιζε η Κρουελα. Βεβαία εκείνη δεν είχε κέρβερο στο κεφάλι της, άλλη ιστορία αυτή . Τελικά γνώρισε το ερώτα στα μάτια ενός συμφοιτητή μας και παντρευτήκαν . Έχει κάνει μια υπέροχη οικογένεια και σαν καλλιτέχνης έχει κάνει καλό όνομα. Όποτε όλα της τα βάσανα γιάνανε.

Έχω και άλλες ιστορίες γυναικών με δύναμη αλλά αυτές οι δύο είναι αυτές που θαυμάζω το περισσότερο για την δύναμη τους ,κάτι που δεν έχω εγώ . Εκείνες στα δύσκολα πάλεψαν τα κύματα, εγώ απλώς αφέθηκα να πνιγώ.