Σήμερα είδα το Just the 2 of us, τι άλλο να δω. Η τηλεόραση έχει καταντήσει αηδία. Μην νομίζετε ότι το παρακολουθούσα και αυτό. Ποιο πολλή σερφαριζα στο ιντερνέτ με background το θόρυβο από την Τν.
Μέχρι που άρχισα να ακούω πιάνο… με πιανίστα το Κορκολη. Την πρώτη φορά που τον είδα στο Jt2oU σκέφτηκα ότι δείχνει σαν γριά … ασπρομάλλα κωλογρια. Είχα πολλά χρόνια να τον δω και έπαθα σοκ. Αυτό το γκοτι ήταν θανατηφόρο και τα ξασπρισμένα μακριά μαλλιά επίσης, τα δε φουλάρια φώναζαν… γιαγιά …γιαγιά. Σήμερα ήταν ξυρισμένος με μαλλί κοντύτερο και τα μαγικά του δάχτυλα φτερούγιζαν στα πλήκτρα.
Το Κορκολη το παρακολουθούσα πολύ καιρό πριν γίνει νεανικό είδωλο. Εκείνη την εποχή η Κορκολιτσα θα γινόσουν η Ρουβιτσα.
Όταν ήμουν 4 μπαμπας μου έκανα δώρο ένα πiανάκι που είχε από πάνω τον Cookie, το μπλε τερατακι από το Sesame Street. Είχε και καθίσματακι και η Σαπφώ με έμαθε να παίζω το Happy Birthday. Ένα χρόνο μετά ήρθα Ελλάδα και το πιανακι και όλα μου τα παιχνίδια εμείνανε στο σπίτι και τέλος βρέθηκαν στον ερυθρό σταυρό. Εδώ που ήρθα δεν μπορούσα να κάνω μαθήματα , στο πανεπιστήμιο δεν είχα χρόνο . Οταν τελείωσα πήγα για ένα χρόνο αλλά πάλι μπλέχτηκα με αλλά πράγματα και πάει και αυτό. Άλλωστε τώρα είμαι μεγάλη για τέτοια. Έχω χρήση και των δυο χεριών μου, μπορώ και γράφω και ζωγραφίζω και με τα δυο. Επειδή δεν κατάφερα να μάθω να παίζω μουσική ακούω . Η ζωή θα ήταν άχρωμη αν δεν υπήρχε. Όλες οι στιγμές μας έχουν κάποιο τραγούδι που τις συνοδεύει. Η μουσική επένδυση της εφηβείας μου ήταν ο Κορκολης. Το πρώτο μου γάτο το έβγαλα Κορκολη γιατί ήταν λευκός με τεράστια γαλάζια μάτια σαν του Κορκολη.
Οι τρεις παρηγοριές της εφηβείας μου: Η τέχνη , ο γάτος και ο Κορκολης, η τέχνη με γέμιζε , ο γάτος με αγαπαγε και ο Κορκολης με παρηγορούσε ηχητικά. Τις 2 πρώτες τις έχω ακόμα την τελευταία την είχα ξεχάσει … αλλά οι παλιές αγάπες ποτέ δεν ξεχνιούνται.. για λίγο ξαποσταίνουν και πάλι προς την δόξα τραβούν.lol
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment