Χαρά και Εργασία

Έχω καιρό να γράψω . Ξεκιναώ να γράφω κάτι και το παραταώ. Έχει πολύ δουλειά πριν τα κάνω post. Eίμαι ανορθόγραφη και γενικά κατακρεουργώ την ελληνική γλωσσά, όποτε πρέπει να το διαβάσω πολλές φόρες για να βρω τα λάθη μου, να το κάνω spell check και μετά πάλι διάβασμα. Όταν το κάνω post ανακαλύπτω ότι πάλι κάτι σκότωσα.
Εδω και 3 μέρες έχω στρωθεί και δουλεύω. Eχω ξεπετάξει γύρω στους 10 πινάκες. Από αυτούς μου αρέσουν οι τρεις ,οι άλλοι τέσσερις είναι έτσι και έτσι και οι άλλοι τρεις παρανάλωμα για το τζάκι.
Γελαώ με το γεγονός πώς κάποιες συνήθειες από το σχολειό μου ξαναεμφανιστήκαν. Ξέρεις εκείνες που είχαμε όταν δεν θέλαμε να διαβάσουμε. Κάθομαι μπροστά στο καβαλέτο με το τερατούργημα μου εν όψη ανακατεύω το χρώμα και μετά βάζω μια, δυο πινελιές
Το κοιτώ ξανά , - μμ λέω και εκείνη την στιγμή νιώθω το αίσθημα της αφόρητης δίψας , θα πεθάνω αν δεν πιω νερό, όποτε σηκώνομαι και πάω στο ψυγείο. Περνώ το χρόνο μου να γεμίσω ένα τεράστιο ποτήρι με νερό ,πάω να φύγω και θυμάμαι ότι θέλω παγάκια. Βάζω παγάκια στο ποτήρι με ιεροτελεστία για να ξοδέψω όσο περισσότερο χρόνο και μετά πίσω δουλειά.
Ξανά βάζω δύο τρεις πινελιές, σηκώνομαι το κοιταώ και σκέπτομαι ότι πεινώ ας τσιμπήσω κάτι. Ανοίγω το ψυγείο και κοιτάζω τι έχει μέσα -τι θα φάω- πώς θα το φάω και γιατί. Περνάνε αλλά 10 λεπτά. Και ξανά πίσω στην χαρά και εργασία αλλά μετά από 2 λεπτά το νερό θέλει να βγει άρα ένα δρομολόγιο για το πιπί room και όλα κάνουν ένα κύκλο ατελείωτο μια πινελιά και ένα δρομολόγιο την φορά. Να φανταστείτε για να ξεφύγω μέχρι και το blog μου θυμήθηκα μετά από 3 μήνες

Στης 1 με 4 του Ιουλη έχω μια έκθεση με μια άλλη κύρια και βασικά έχω τρομοκρατηθεί . Η κύρια κατά 30ετια μεγαλύτερη έχει κάνει τόνους εκθέσεις , έχει βγει στην τηλεόραση πολλές φόρες και γενικά έχει τον αέρα του σίγουρου καλλιτέχνη. Εγώ από την άλλη είμαι για κλάματα . Έχω κάνει αρκετές εκθέσεις αλλά δεν έχω ούτε αέρα ούτε σιγουριά . Έργα καινούργια δεν έχω. Έχω περσινά που τα έχω δείξει όποτε στρώθηκα να φτιάξω καινούργια.. Άνοιξα που λέτε το σημειωματάριο μου και φτιάχνω της ιδέες μου που περιμένουν χρόνια εκεί. Ευτυχώς που υπάρχει και αυτό αλλιώς δεν θα είχα τίποτα καινούργιο. Μετά από αύτη την έκθεση έχω καπάκι και έκθεση τον Αύγουστο . Ο θεός βοηθός και εγώ ελπίζω συγκεντρωμένη.