Άντρες & Τραγούδια

Σήμερα το μεσημέρι μπήκα στο μπακάλικο της γειτονιάς  για να κάνω τα ψώνια τις τελευταίας στιγμής . Ο μερακλή μπακάλης  είχε ένα ραδίακι μια σταλιά  και άκουγε μουσική. Είχα να δω ραδίακι πολλά χρόνια . Έχουμε πήξει στα mp3  που ακόμα και τα cd  τα έχουμε ξεχάσει . Εκείνη την ώρα που μπήκα έπαιζε  τις Κυριακές του Μενιδιατη junior  και θυμήθηκα μια ψυχή που είχα χρόνια να σκεφτώ . Για να μην τα πολύλογο θυμήθηκα  ότι όλους του άντρες στην ζωή μου τους έχω σύνδεση με ένα τραγούδι . Όποτε είπα να το μοιραστώ μαζί σας έτσι για αναπολήσω και εγώ τα παλιά λίγο μουσικά.

Για τον πρώτο μου ερώτα . Το παιδάκι με τα  κατά γαλανά μάτια  που γνώρισα  την πρώτη μέρα  στο γυμνάσιο και ήμουν τσιμπημένη μέχρι και που τέλειωσα το λύκειο.  Ήταν  ο ιππότης  μου . Ήταν η εποχή που εγώ δεν μιλάγα καθόλου απλά ζωγράφιζα το θρανίο μου   , τα παιδια με βασάνιζαν λεκτικά  και αυτός πάντα με υπερασπίζονταν.  Το τραγούδι είχε βγει εκείνη την εποχή και το ακούγαμε στο σχολικό . Ο λεωφορειατζής έβαζε πάντα ράδιο σε όλη την διαδρομή. Εκείνη την εποχή πρέπει να πω ότι  ήμουν πολύ φαν του Κορκολη

 

Αυτό το τραγούδι στο μυαλό μου   ξύπναει   το ανικανοποίητο  ερώτα για το Ατσαλάκωτο , τον ανοικτό λογαριασμό που έχω μαζί του ,μαζί με ένα τεράστιο γιατί.

 

Έρωτας με  χρόνο καθυστέρηση  όταν ήθελε αυτός δεν ήθελα εγώ  έτσι μου το αφιέρωσε και όποτε το ακούω   τον θυμάμαι…

 

Αυτό δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω το μονό που μπορώ να πω  είναι ότι πέρασα μαζί του εφηβεία στα 24. Μην με βλέπετε ζαβό τώρα  η σοβαρότητα με έφαγε  τότε  για αυτό σάλταρα τώρα

 

Αχ αυτό είναι για το καλύτερο φίλο μου  που  συνέπεσε με τον  ατσαλάκωτο  και μετά με  τον εφηβειά στα 24 και ποτέ  δεν έκανα κάτι γιατί πάντα πίστευα ότι θα ήταν η απόλυτη καταστροφή  και θα τον έχανα . Δύσκολο πράγμα το friend zone . Τελικά τον έχασα   και σαν φίλο. Τον σκεφτομαι πολύ συχνά  και αυτό το τραγούδι μου το θυμίζει παρά πολύ. Αλλά λέω, αλλά κάνω, και αλλά εννοώ…

Ο Kύριος Tυφώνας   ήταν μέταλας /γκοθας  και μιας και μου ξαναέδωσε ζωή    όποτε το ακούω  το θυμάμαι

Οι υπόλοιποι ήταν κομπάρσοι στην παρωδία μου . Μάλλον μου έχουν μείνει αυτοι που με έκανα να νιώσω κάτι  δυνατό , είτε ήταν  πλατωνικό ,  η απορρίψει με την απορία του γιατί  η απλά  αγνή αγάπη