Οι Ευχητήριες Κάρτες

Πριν από  10 χρόνια τέτοιες μέρες γέμιζε το γραμματοκιβώτιο μου  με λογής λογής χρωματιστούς φάκελους με  όμορφα γιορτινά γραμματόσημα.  Το άνοιγμα των φακέλων ήταν μια αποκάλυψη από γιορτινές κάρτες. Κάποιες ήταν αστείες και άλλες αυστηρά θρησκευτικές, άλλες  πάλι μόστραραν μωρά και παιδία μπροστά σε στολισμένα δέντρα. Ένας ωραίος τρόπος για να δείξουν τα παιδία τους σε φίλους και συγγενείς. Πάντα τις κοίταζα με απορία  για το πόσο γρήγορα  μεγάλωσαν και πόσο αμερικανια είναι. Εμείς εδώ δεν το είχαμε με της κάρτες οικογενειακά πορτραίτα. Δεν είχα λάβει ποτέ καμία  τέτοια από Ελλάδα πάντως. 

Ήταν τόσες πολλές που δεν ήξερα που να τις βάλω.  Γέμιζα το τζάκι , τέντωνα ένα σατέν κορδόνι και με μικρά μανταλάκια  τα κρεμαγα από κει . Καμάρωνα τα σχεδία τους και πολλές φόρες έπαιρνα ιδέες για την δίκες μου κάρτες. Από την πρώτη του μηνά ξεκιναγα της κάρτες μου. Όταν είχα λεφτά  τις αγόραζα , όταν δεν είχα ,καθόμουν και τiς έφτιαχνα  με πολύ μεράκι και στοργή.  Για του καλούς φίλους και οικογένεια ήταν  διαλεγμένες η φτιαγμένες στα γούστα τους  . Για τους υπολοίπους ήταν  από κάποιο πακέτο  της unicef .  Η λίστα  ήταν γύρω στα 30 άτομα πάνω κάτω.

Τώρα πια η λίστα μου είναι 140 διαδικτυακές  μια από τα χεράκια μου και μια unicef. Το γραμματοκιβώτιο  άδειασε τελείως .  Την μονή κάρτα που παίρνω είναι η ανταπόκριση  που στέλνει το άτομο που παίρνει την  unicef .  Είναι μια 60αρα Αγγλίδα που δεν πιστεύει στο διαδίχτυο και δεν έχει καν κομπιούτερ. Στο τζάκι πια κρέμονται κάποιες παλιές που είναι απαιχτες σε σχέδιο και ατάκες  η είναι από παλιές αγάπες. Το mail και  facebook γεμίζουν  από ένα σωρό κάρτες με ωραίες αστείες ατάκες  που της ξαναστέλνεις σε άλλους και εσύ . Κάποιες φόρες σου ξανάρχονται και κάνουν κύκλους ξανά και ξανά.

Πες τε με παλιακη αλλα αναπολώ την εποχή που αυτό που λάβαινα ήταν χειροπιαστό . Μπορούσα να το αγγίξω ,να το μυρίσω και να σκεφτώ ότι κάποιος έκανε το κόπο να πάει μέχρι να το ταχυδρομείο . Είχε πάρει χρόνο για να το διαλέξει, να το γράψει και να το στείλει . Η αλήθεια είναι ότι η σκέψη μετρά και όχι η πράξη. Όποτε και η διαδικτυακή καλή είναι . Κάποιος το διάλεξε από μια λίστα ,πάτησε το κουμπί και την έστειλε. Άλλωστε πάει με την εποχή μας την fast food.

Τις παλιές τις απλώνω στις γιορτές και μετά της βολεύω μέσα σε ένα  ξύλινο κουτί για την επόμενη χρόνια . Έχουν γίνει πια διακοσμητικές  αντίκες από αναμνήσεις  μιας άλλης εποχής .