Friday, September 26, 2014

Άντρες & Τραγούδια


Σήμερα το μεσημέρι μπήκα στο μπακάλικο της γειτονιάς  για να κάνω τα ψώνια τις τελευταίας στιγμής . Ο μερακλή μπακάλης  είχε ένα ραδίακι μια σταλιά  και άκουγε μουσική. Είχα να δω ραδίακι πολλά χρόνια . Έχουμε πήξει στα mp3  που ακόμα και τα cd  τα έχουμε ξεχάσει . Εκείνη την ώρα που μπήκα έπαιζε  τις Κυριακές του Μενιδιατη junior  και θυμήθηκα μια ψυχή που είχα χρόνια να σκεφτώ . Για να μην τα πολύλογο θυμήθηκα  ότι όλους του άντρες στην ζωή μου τους έχω σύνδεση με ένα τραγούδι . Όποτε είπα να το μοιραστώ μαζί σας έτσι για αναπολήσω και εγώ τα παλιά λίγο μουσικά.

Για τον πρώτο μου ερώτα . Το παιδάκι με τα  κατά γαλανά μάτια  που γνώρισα  την πρώτη μέρα  στο γυμνάσιο και ήμουν τσιμπημένη μέχρι και που τέλειωσα το λύκειο.  Ήταν  ο ιππότης  μου . Ήταν η εποχή που εγώ δεν μιλάγα καθόλου απλά ζωγράφιζα το θρανίο μου   , τα παιδια με βασάνιζαν λεκτικά  και αυτός πάντα με υπερασπίζονταν.  Το τραγούδι είχε βγει εκείνη την εποχή και το ακούγαμε στο σχολικό . Ο λεωφορειατζής έβαζε πάντα ράδιο σε όλη την διαδρομή. Εκείνη την εποχή πρέπει να πω ότι  ήμουν πολύ φαν του Κορκολη



 
Αυτό το τραγούδι στο μυαλό μου   ξύπναει   το ανικανοποίητο  ερώτα για το Ατσαλάκωτο , τον ανοικτό λογαριασμό που έχω μαζί του ,μαζί με ένα τεράστιο γιατί.




 
Έρωτας με  χρόνο καθυστέρηση  όταν ήθελε αυτός δεν ήθελα εγώ  έτσι μου το αφιέρωσε και όποτε το ακούω   τον θυμάμαι…


 
Αυτό δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω το μονό που μπορώ να πω  είναι ότι πέρασα μαζί του εφηβεία στα 24. Μην με βλέπετε ζαβό τώρα  η σοβαρότητα με έφαγε  τότε  για αυτό σάλταρα τώρα



 
Αχ αυτό είναι για το καλύτερο φίλο μου  που  συνέπεσε με τον  ατσαλάκωτο  και μετά με  τον εφηβειά στα 24 και ποτέ  δεν έκανα κάτι γιατί πάντα πίστευα ότι θα ήταν η απόλυτη καταστροφή  και θα τον έχανα . Δύσκολο πράγμα το friend zone . Τελικά τον έχασα   και σαν φίλο. Τον σκεφτομαι πολύ συχνά  και αυτό το τραγούδι μου το θυμίζει παρά πολύ. Αλλά λέω, αλλά κάνω, και αλλά εννοώ…




Ο Kύριος Tυφώνας   ήταν μέταλας /γκοθας  και μιας και μου ξαναέδωσε ζωή    όποτε το ακούω  το θυμάμαι


Οι υπόλοιποι ήταν κομπάρσοι στην παρωδία μου . Μάλλον μου έχουν μείνει αυτοι που με έκανα να νιώσω κάτι  δυνατό , είτε ήταν  πλατωνικό ,  η απορρίψει με την απορία του γιατί  η απλά  αγνή αγάπη

Wednesday, September 24, 2014

Χιονάτη

Σήμερα ένιωσα Χιονάτη . Πριν από δυο χρόνια φύτεψα μια φιρικιά . Για οποίον δεν ξέρεις τα φιρικιά είναι μικρά μηλαρακια . Μαζί με την φιρικιά έχω φυτέψεις και ένα σωρό αλλά και κάθε φορά που παράγουν κάτι για πρώτη φορά κάνω σαν μικρό παιδί μέσα σε ζαχαροπλαστείο ,χοροπηδώ από την χαρά μου . Καλά τρελό είμαι ότι θέλω κάνω, εδώ μιλώ στα ζώα μου δεν θα μιλώ και στα φυτά μου. Στην περίπτωση που ακούνε να μην τους πω και ένα καλό λόγο εμ τι. Κοιτώ την φιρικιά και βλέπω ότι έχει 5 φιρικιά και είναι ώριμα . Πάω φέρνω το καλάθι μου για να το κάνω σωστά και με ιεροτελεστία . Τα φτάνω και τα βάζω στο καλάθι . Τα κοιτώ με υπέρμετρη περηφάνια μονό που δεν τα χαϊδεύω. Όταν έχω την φαεινή ιδέα να γευτώ ένα. Ξέρω άπλυτο από το δέντρο δεν ήταν καλή ιδέα αλλά έλα ντε που το λιγουρεύτηκα. Που λέτε το περιεργάζομαι . Μετά του τραβώ μια μεγάλη δαγκωνιά και γουρλώνω. Όχι δεν ήταν αρτύσιμο, δεν έγινα φονιάς κάποιου μικρού αμέριμνου σκώληκα απλός κάπου εκεί στο δάγκωμα μάλλον πήρα βαθιά ανάσα και ένα κομματάκι μου στάθηκε στο λαιμό. Κοιτώ δεξιά αριστερά κάνεις για βοήθεια , αφού έβηξα αρκετά πετάχτηκε ένα κομματάκι όσο ένα στραγάλι . Με έκανε να σκεφτώ την Χιονάτη. Αν τα πράγματα ήταν όπως στην Χιονάτη, αν θα ερχόταν κάνεις να με ξυπνήσει . Φυσικά αν είσαι τρελή με ζώδιο ιχθύ και καλλιτέχνης ένα ολόκληρο υπερθέαμα παίζει μέσα στο μυαλό σου. Έχω απόκτηση μαύρα καρέ μαλλιά και φόρεμα αλλά Disney το σκηνικό αλά ελληνικά με ελιές και μια φιρικιά που εκπέμπει λάμψη στην μέση .Το δάγκωμα του μήλου σε slow motion . Μετά πέφτω με χάρη στο έδαφος εκεί σκάει η φούσκα τις φαντασιώσεις δεν μπορώ με τίποτα να βρω νάνους και πρίγκιπα . Ξαναπαίζει το σκηνικό ξανά και ξανά και τίποτα . Η χιονάτη είναι μονή ξάπλα στο αλώνι. Εκείνη την στιγμή λύνεται το τέρας που έχω μαζέψει , ένας αδέσποτος γιγαντόσωμος σκύλος που ο κτηνίατρος λέει ότι είναι όλες οι ράτσες μαζί . Ο μόνος ερωτευμένος μαζί μου αυτή την εποχή. Με βλέπει και λιώνει. Το βρήκα σε αθλία κατάσταση χτυπημένο και κόκαλα. Πιστεύω ότι όταν δίνεις αγάπη παίρνεις κιόλας αλλά μέχρι στιγμής την ανταπόδοση την βλέπω από ζώα. Επειδή είναι τεράστιος κάθε φορά που λύνετε με ξαπλώνει κάτω φαρδιά πλατιά και συνήθως τρώω και καμία αδέσποτη γλείψια έτσι για το καλημέρα σας. Οποτε ο πρίγκιπας στην ιστορία μου είναι ο σκύλος και ζήσαμε εμείς καλά και εκείνος καλύτερα.. Τα υπόλοιπα φιρικιά τα έστησα σαν νεκρά φύση και τα ζωγράφισα . Τώρα ξεκουράζονται στην φρουτιέρα μέχρι νεοτέρας επίθεσης μαζί με κάτι σταφύλια . Λέτε την νύχτα να το παίξουν Φροουτοπία με τα αγγουράκια και τις μελιτζάνες που έχω απέναντι?

Tuesday, September 23, 2014

Ποτέ μην λες μεγάλες κουβέντες …

Κάπου εκεί έξω πρέπει να υπάρχει ένα μικρό διαβολάκι σαν το Ερώτα. Φτερωτό ζαβολιάρικο αγγελάκι με βεντούζα αντί για βελάκια που κάθε φορά που πας να κάνεις η λες κάτι αυτό φέρνει τα πάνω κάτω . Μετά από πολύ καιρό αποφασίζω και εγώ να πολυλογήσω στο μπλογκ μου και εκεί που απέχτησα το πολυπόθητο word μου τα τινάζει ο πι τσι μου . βασικά τελευταία με έχει βάλει πολύ στο μάτι γιατί ότι λέω να κάνω και ότι ξεκινώ να κάνω πάει κατά διάολου. Για να δούμε θα τα καταφέρω