Thursday, December 31, 2009

Το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα

Σκοτάδι πυκνό, κρύος αέρας στην σιωπηλή νύχτα. Κάνεις στους δρόμους, είναι πρωτοχρονιά όλοι είναι μέσα και ζεσταίνονται στα τζάκια τους. Τα παΐδια απολαμβάνουν ζεστή σοκολάτα και κουνανέ τα διάφορα πακέτα κάτω από το δέντρο. Σχολιάζουν το αν ο άγιος Βασίλης θα τους πάρει το τροχόσπιτο της barbie’s η το hot wheels αρένα. Οι μεγάλοι σχολιάζουν τη πολιτική, την οικονομική κρίση . Oι γυναίκες μιλανε για καινούργιες κρέμες και αρώματα επώνυμα. Οι άντρες για καινούργια αυτοκίνητα που απέχτησαν η θέλουν να πάρουν. Ξέρετε από εκείνα που έχουν περισσότερα από ότι βγάζεις αλλά τα παίρνεις έτσι και αλλιώς.

Έξω στο δρόμο ένα κοριτσάκι ντυμένο ελαφρά με ένα βαμβακερό φορεματάκι και χιλιο τρυπημένο καλτσόν περνά. Τα παπουτσάκια του τριμμένα στις σόλες. Έχει τα χεράκια του μέσα στης τσέπες καθώς το βλέπεις ελαφρά να τρέμει. Οι λίγοι περαστικοί ούτε που το κοιτανε καθώς τούς πλησιάζει να πούληση σπίρτα.
Απογοητεύετε κουρνιάζει σε μια γωνία για να μην την χτυπά ο αέρας και περιμένει το επόμενο περαστικό. Ο επόμενος περνά μετά από 5 λεπτά το παίρνει από πίσω. .Kύριε πάρτε σπίρτα . O κύριος την αγνοεί, ψελλίζει λέξεις όπως …Aσε με ήσυχο... χρόνια μέρα ...κωλόπαιδο. Το κοριτσάκι ξαναγύρνα στην γωνία κουρασμένο πια κάθετε κάτω στο τσιμέντο. H κοιλία γουργουρίζει και το σώμα κρυώνει. Σκεφτετε ότι δεν πούλησε τίποτα και όταν γυρίσει εκεί που μένει ο «θειος» θα το δείρει όποτε κάθετε εκεί μπας και πουλήσει τίποτα

Αρχίζει να χιονίζει , οι νιφάδες πέφτουν απαλά στο χώμα. Τις κοιτά με δέος, τις μοιάζουν σαν μικρές μπαλαρίνες που χορεύουν με το ρυθμό τού αέρα και καταλήγουν στο τσιμέντο . H τσιμεντούπολη γίνετε όμορφη, λευκή και άσπιλη. Oλα γίνονται τόσο όμορφα μέσα σε λίγα λεπτά. Kάθε τόσο ένα αυτοκίνητο λερώνει αυτό το άσπρο πέπλο αλλά μετά από λίγο η ομορφιά επανέρχεται. Τι ωραία που είναι αναρτιέται και ας κρυώνει. Δεν υπάρχει κάνεις να της φωνάζει , όλα είναι τόσο καθαρά οπός ήταν τότε πριν πεθάνει η γιαγιά της και η μητέρας την αφήσει στο θειο για την αναζήτηση ουσιών.

Οι νιφάδες αρχίζουν να τις μιλανε . Μικρές μπαλαρίνες θέλουν να παίξει μαζί τους, την καλούν... Εκείνη προσπαθεί να σηκωθεί αλλά δεν νιώθει τα πόδια της, αρκείτε στο να τι χαϊδεύει με τα χεριά .. Τι όμορφες που είναι και τι ωραία χορεύουν …και κάπου κει κάνουν στην άκρη σαν ανοίγουν δρόμο σε κάτι να περάσει. Στην άκρη αυτού του διαδρόμου εμφανίζετε ένα έλκηθρο. Πάνω του κατάθεται μια ηλικιωμένη γυναίκα στα λεύκα ντυμένη με μια γούνα
Σταματά μπροστά της και της δίνει το χέρι της
Γιαγιά … εσύ είσαι
Ναι κοπέλα μου.. έλα κοντά μου να ζεσταθείς . έλα να πάμε σπίτι μας
Σε πεθυμισα γιαγιά μου .. και που θα πάμε.
Κάπου πολύ όμορφα και ζεστά
Θα έχει φαγάκι γιαγιά και ένα ζεστό τζάκι.
Ναι μωρό μου θα έχει και τζάκι και μια ζεστή αγκαλιά.
Το κοριτσάκι σηκώνετε και δεν κρυώνει πια . Παίρνει μια μικρή άσπρη γουνίτσα και τι φορά ..οι τσέπες είναι γεμάτες πολύχρωμες καραμέλες, νιώθει πριγκίπισσα. Ανεβαίνει στη άμαξα , τα άλογα ξεκινούν και φεύγουν , χάνονται στο ορίζοντα.

Και μετά ένα τεράστιο χαμόγελο και μια μικρή στήλη αχνών βγαίνει από το προσωπάκι της Μια όμορφη πορσελάνινη κουκλίτσα με κουρελάκια βρέθηκε στην γωνία. Μια κύρια που έβγαζε τα σκουπίδια την βρήκε. Το μονό που αναφώνησε ήταν ...Ω το κακόμοιρο πάγωσε. Το ασθενοφόρο ήρθε και περισύλλεξε τη μικρή κουκλίτσα για να την πάει στα αζήτητα. Ο δημοσιογράφος έκανε ρεπορτάζ και η είδηση μπήκε στην στήλη με τα πρώτα γεγονότα της χρονιάς, βλέπεις δεν είχε γίνει και τίποτα άλλο το συνταρακτικό για'υτο το δημοσίευσαν και μετά τα νέα πως πέρασαν οι διάσημοι στης γιορτές. Έτσι απλά. η μικρή κουκλίτσα έκανε και αύτη τα 15 λεπτά τού Andy Warhol που δεν ήταν 15 αλλά 1. Ένα λεπτό για το ανώνυμο πλάσμα και η χαρά τού δημοσιογράφου που το ανάγγειλε με περίοπτο δέος. Αν η μέρα δεν είχε αλλά «σημαντικά γεγονότα» το θέμα θα έκανε το κύκλο του σε 3 δελτία ειδήσεων που θα κατηγορούσαν το κρατικό οργανισμό, την διαλύσει του θεσμού της οικογένειας και αλλά τέτοια και μετά τέλος λες και δεν συνέβη ποτέ.

Χρόνια πολλά…. Ευτυχισμένο το 2010… Με υγεία και χαρά και λίγη περισσότερη ανθρωπιά!

Friday, December 11, 2009

Μια φορά κι εναν κακό καιρό...

Πάντα γελούσα με τα παραμύθια μικρή. Η Σταχτοπούτα χάνει το γοβάκι της, το βρίσκει ο πρίγκιπας, ψάχνει να την βρει με αυτό. Μονό σε αυτή χώρα, σιγά, ξέρεις πόσες κοπέλες φορούν 38, πολλές . Αλλά τέλος πάντων την βρίσκει και μετά ζουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Ποιος μας λέει ότι ο πρίγκιπας δεν την βαρέθηκε μετά από μερικά χρόνια, γιατί πάχυνε από τις γέννες και ξεθύμανε ο έρωτας και αντικαταστάθηκε από ρουτίνα.

Αυτοί που έζησαν το τέλειο ερώτα ήταν ο Ρωμαίος και Ιουλιετα. Πέθαναν πριν να τον καταστρέψουν. Αν ζούσαν σίγουρα θα ήταν χωρισμένοι και θα έπαιρναν σβάρνα τα κανάλια και θα ξεκατινιαζονταν στις κίτρινες εκπομπές. Ο σαραντάρης Ρωμαίος θα είχε ερωτευθει της 18χρόνη αλλοδαπή νταντά των παιδιών του. Θα παραμελούσε την παχουλή πια σαραντάρα Ιουλιέτα που σίγουρα με την σειρα της θα φαντασιωνόταν από το μπαλκόνι της τον κούκλο κηπουρό. Βεβαία στο διαζύγιο η επί χρόνια σύζυγος του θα του έπαιρνε και τα σώβρακα και η μικρή αλλοδαπή θα τον παρατάγε λόγω ελλείψης φράγκων.
Η Ιουλιετα θα τα έφτιαχνε με το κηπουρό και ένα άλλος φαύλο κύκλος σχέσεων θα έπαιρνε την θέση του.

Συνεχίζεται...

Friday, December 4, 2009

Για μια Γαλάτεια … για ένα άδειο πουκάμισο.

«Είμαι απόλυτα ευτυχισμένη. Είμαι μέσα στη αγκαλιά ενός υπέροχου ανθρώπου. Το μάγουλο μου ακούμπα στο στερνό του . Μυρίζω το άρωμα του ελαφρύ και μεθυστικό. Νιώθω ασφάλεια, αγάπη, στοργή, ζεστασιά πιο τελεία δεν γίνεται. Τι άλλο μπορώ να ζητήσω;» Και μετά ξυπνώ. Το μαξιλάρι που από παιδί έχω συνήθειο να αγκαλιάζω γίνεται τρομακτικό, απειλητικό και μια αίσθηση μοναξιάς με κατακλύζει. Νιώθεις μονή χωρίς κάνεις να σε καταλαβαίνει. Είμαι εγώ περίεργη ή το άρωμα του μαλακτικού που με μέθυσε, τώρα με τρομάζει. Απέραντη η μοναξια του είναι μου. Οι σχέσεις είναι περίεργες , διαφορετικές μια από την άλλη, ρομαντικές, ωμές παιδαριώδες και σοβαρές. Η καθεμία τους διαφορετική και μοναδική. Τα θέλω του ενός δεν συμβαδίζει με τα θέλω του αλλού , εξαρτάτε από το φύλο. Ένα άντρας ζητά αλλά και μια γυναίκα αλλά. Δυο ανόμοια πλάσματα να συμβαδίζουν με ανόμοιους στόχους. Δύσκολα τα βρίσκουν, αυτό κατορθώνετε με το συμβιβασμό. Δεν έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι θα γινόταν αν είχαμε την επιλογή να κατασκευάσουμε το ταίρι μας σαν τον Πυγμάλιων με την Γαλάτεια... Ο Πυγμάλιων λοιπόν πηρέ μάρμαρο και σαν ένα εξαίρετος γλυπτής του έδωσε την τελεία μορφή μια γυναίκας κομμένη και ραμμένη στα γούστα του και στα πρότυπα ομορφιάς της εποχής του. Η θεά Αφροδίτη της έδωσε ζωή. Φανταστείτε να μπορούσαμε να κάναμε το ίδιο τώρα μονό που δεν θα χρειάζονται μια θεά να φυσήξει μέσα της ζωή αλλά μερικά motherboards και μια πηγή ενέργειας. Μια ύπαρξη από σιλικόνη, καλώδια και μπαταριές διάρκειας. Βεβαία αν είσαι γυναίκα έχεις ήδη ένα ήμισυ άντρα με μπαταριές σε ταξιδιωτική συσκευασία! Και δεν χρειάζεται να περάσουν αλλά 50χρονια μέχρι ένα ανδοειδές να κυκλοφορήσει στην αγορά.. Βεβαία για λόγους αναψυχής ήδη κυκλοφορούν εδω και αρκετά χρόνια κούκλες και των δύο φύλων από σιλικόνη. Τέλειες σε όλα τους και με φυσική τρίχα. Κατασκευάζονται στης προτιμήσεις του πελάτη μονό που είναι χωρίς κίνηση. Φανταστείτε να είχαν κίνηση, ομιλία και σκέψη ακριβώς στις προτιμήσεις μας χωρίς έκπληξης και την πιθανότητα να φύγουν από μονοί τους. Φυσικά η έλλειψη τσακωμών που συνήθως καταλήγει σε τέλειο make up sex και το γεγονός ότι δεν μπορούν να σε εκπλήξουν είναι κάπως βαρετό. Αλλά τι να κάνουμε κάνεις δεν είναι τέλειος. Ένας άντρας θα διαλέγει σίγουρα ένα από τα μοντέλα των περιοδικών. Μπαίνει στο μαγαζί με το περιοδικό στα χεριά με ένα χαμόγελο τεράστιο για να παραγγέλλει την κούκλα του. Το περιοδικό θα είναι σίγουρα το playboy και το μοντέλο σίγουρα κάποια που έχει κάνει πολλές φόρες χειρωνακτική εργασία. μαζί της. Η πιθανότητα να την γνωρίσει ή να του καθόταν στην πραγματικότητα αγγίζει τα όρια της επιστημονικής φαντασίας. Στο κατάστημα μπήκε με αέρα πρωταθλητή και ας είναι ο πιο φυτούκλας γυαλάκιας τη περιοχής. Μια γυναίκα μπαίνει στο μαγαζί για τούς ιδίους λόγους. Από την τσάντα της βγάζει ενα Cosmopolitan που περιέχει αφιέρωμα στους πιο ωραίους και διάσημους εργένηδες. Κάποιοι από αυτούς έχουν τους πιο τελείους κοιλιακούς, μάτια, μαλλιά και άλλοι απλώς γεμάτη τσέπη που τους κάνει αρρενωπούς και ωραίους στα μάτια της κάθε φιλάρεσκης γυναίκας που θέλει να την φροντίζουν. Η γυναίκα μπαίνει στο μαγαζί με δείλια και ψιθυρίζει τα θέλω της. Eκτός και αν είσαι η Samantha από το Sex and the City που καθώς διαλέγεις τη «προίκα» του ανδροειδές της δοκιμάζει και τα προσόντα του πωλητή έτσι για την πλακά ώστε να την προτείνουν για μοντέλο για κούκλες μαζικής παράγωγης για πώλησης από το ράφι. Άρα λίγες γυναίκες θα αποκτούσαν την αρσενική τους Γαλάτεια γιατί απλώς το χρήμα δεν θα υπήρχε για να τις εξιτάρει. Να την βγάλει για φαγητό, να της πάρει κοσμήματα, να την πάει ταξίδια. Ενώ ένας άντρας με την Γαλάτεια του θα έκανε αυτό που ονειρευόταν από την πρώτη μέρα που βγαίνει με κάποια. Κρεβάτι μπάνιο κρεβάτι. Δεν θα χρειαστεί να την μεθύσει, ντύσει, να της πάρει κοσμήματα και να την πάει ταξίδια. Θα την έχει εκεί στην διάθεση του 24 ώρες το εικοσιτετράωρο χωρίς να γκρινιάζει, να έχει περίοδο, αξύριστα πόδια και πάνω από όλα δεν θα έχει ποτέ πονοκέφαλο. Με ένα πρόγραμμα καθαρίσματος και μαγειρέματος ο άντρας σίγουρα θα ήταν στο παράδεισο με την τελεία Εύα του. Η τελειότητα θα ήταν τόσο βαρετή και τόσο ανέφικτη που μάλλον πρέπει να δαμάσουμε το εαυτό μας και να τα βρούμε με κανένα συνάνθρωπο γιατί ακόμα και οι αρχαίοι θεοί την τελειότητα δεν την άγγιξαν. Άλλωστε η ζωή χωρίς παίδεμα δεν είναι ζωή. Αγαπά τον άνθρωπο σου με τα ελαττώματα του γιατι το τέλειο είναι βαρετό και η πραγματικότητα δεν αλλάζει.

Wednesday, December 2, 2009

Οι Βlog-φαγοι

Wow... Ειμαι και εγω μια blogger! Το ειδα πρωτη φορα στον Αντεννα το litsa.com και ζηλεψα. Θελω και εγω ειπα να λεω το πονο μου και να που τωρα εχω και εγω. Επιτελους θα μαθω να γραφω ελληνικα, σαν τη χελωνα φυσικα. Τους τονους τους εχω στειλει φανταρους. Ναι, ναι, καπου εκει στα συνορα Να τα φιλαει καποιος και αυτα τα φουκαριαρικα τα συνορα.
Πωπω μανια με τα blogς. Ακομη και η γιαγια μου εχει. Αμ τι νομιζετε, η τριτη ηλικια ειναι πιο προχωρημενοι απο εμας τα νιατα. Τα νιατα της μουχλας βασικα. Καφεδακι, τσαρκα και καημος. Καθε μερα γκρινιαζω για τα παντα, για το τι δεν εχω και πως δεν ευχαριστιεμαι με αυτα που εχω. Oι προηγουμενες γενιες ευχαριστιοντουσαν με το τι ειχαν, που δεν ηταν τιποτα, κι ομως ελεγαν ευχαριστω καθε μερα.
Αραγε μηπως καταντησαμε σε ενα καιρο ειρηνης να εχουμε πολεμο με τον εαυτο μας γιατι δεν εχουμε τιποτα αλλο να κανουμε; Μαλλον τα πραγματα ειναι ετσι. Eχω μια φιλη φαρμακοποιο και μου ελεγε της προαλλες οτι οι μισοι κατοικοι της εδω γυρω περιοχης παιρνουν φαρμακα με κοκκινη γραμμη, δηλαδη ηρεμιστικα! Πριν απο 40 χρονια ποσα ατομα περνανε ψυχοφαρμακα και αλλα τετοια ηρεμιστικα; Κανεις, ή μαλλον ενας που θα ηταν σιγουρα δαχτυλοδειχτουμενος και παρασημοφορεμενος ως ο τρελος του χωριου.

Ναι κυριες και κυριοι καποτε υπαρχαν χωρια και η Αθηνα ηταν και αυτη ενα μεγαλοχωρι. Αυτο πριν κανουν την καθοδο ολοι οι χωριατες που μεσα σε λιγα χρονια εγιναν πρωτευουσιανοι. Αλλη φορα για αυτο, αν και δεν εχω πολλα να πω για τη γουνα τους.

Αλλα το θεμα μας ειναι οτι τα νιατα της μουχλας το ριξανε στα blogs μπας και τους ακουσει κανεις. Δηλαδη ποιος να τους ακουσει; Δεν θα πω στην Ελλαδα ζειτε. Ειναι γενικο το κακο. Οι κυβερνησεις σε αγνοουν, αρα τα νιατα καινε την Αθηνα κάθε τοσο και λιγακι.
Ο θεσμος της οικογενεια εχει διαλυθει. Αρα αν ζεις ή αν πεθανεις (σε ενα φλαμεγκο απανω) η οικογενεια δεν θα το παρει χαμπαρι. Τρεχουν ολοι να ενισχυσουν τις καταναλωτικες σου αναγκες ξεχνοντας τις ψυχικες αναγκες.

Η καριερα παει εξω απο το παραθυρο. Τι και αν εχεις μια τεραστια συλογη από πτυχια γλωσσων Β.Α, Μαστερ και Δοχτορα. Αχρηστα αυτα εδω. Ολοι σου λενε μπες στο δημοσιο, πιασε το παπα απο τα γενια, γερασε συντομα και παρε συνταξη απο το δημοσιο.

Τι ωραιο ονειρο! Κριμα που οταν φτανεις στα 65 τα τρως στους γιατρους και στη κασα. Εκει τουλαχιστον ησυχαζεις. Βεβαια αν εισαι νεος κατω των 25 και Εμο ονειρευεσαι μια κασα για να κοιμασαι. Καταλληλα διακοσμημενη με αραχνες και αλλα gothic στoιχεια που ειναι IN. Oποτε σαν νιατο των 700σιων ή σε Εμο κατασταση, νιατο εξοργιομενο μπαινεις σε chat rooms και αλλα τετοια και ψαχνεσαι. Πολλη μοναξια, τοση ωστε να σε κανει να την βρισκεις με το κομπιουτερ σου. Πριν 40 χρονια σφιζανε τα χορευταρια απο κοσμο και ζωντανη μουσικη, χορευνε ξυπολητη και με αδειο στομαχι. Τωρα διασκεδαζεις μπροστα απο ένα pc, σε ενα ιντερνετ καφε με ενα ποτο στο ενα χερι και με το αλλο να δαχτυλογραφεις. Στελνεις μια καταιγιδα απο μηνυματα στην ομορφη Roz Gatoula, ετων 20 ψηλη κορμαρα , ξανθια αιθερια υπαρξη. Φυσικα απο την άλλη γραμμη ειναι μια κοντη χοντρη 35αρα. Εσυ φυσικα παρουσιαζεσαι ενας αντρας 30ρης ψηλος με κοιλιακους και πολυ μαλλι, ενω στα αληθεια εισαι φαλακρος, κοντος και με μια μπυροκοιλια ΝΑ!
Οποτε το συμπερασμα είναι ότι ειμαστε η γενια του ιντερνετ και του blog γιατι η πολλη μοναξια μας εχει αλλαξει τα φωτα!